Misschien voel je het nog: de pijn van wat je als kind hebt gemist. Dat onvervulde leven laat sporen na, diepe wonden die genezing nodig hebben. Helen slaagt pas als je rouwt om wat er niet was.
Rouwen betekent de pijn toelaten en accepteren dat sommige dingen nooit zullen zijn. Terwijl je het zo graag had gewild. Jouw lichaam bewaart herinneringen, zelfs van vóór je geboorte. Niet vervulde behoeften, onvervulde wensen, ze zitten diep in iedere cel opgeslagen. Zonder rouw draag je deze pijn met je mee, ook in je relaties. Je gedrag wordt dan onbewust aangestuurd door dit niet doorleefde gemis. Door te rouwen kun je jezelf bevrijden van deze pijn.
Dit verlies verdient net zoveel aandacht als het afscheid van een dierbare. Toch staan we in onze maatschappij vaak alleen in dit verdriet. Als antropoloog heb ik in verschillende culturen gezien dat mensen rouw samen beleven. Daarvoor zijn wij wellicht te individualistisch geworden. Terwijl samen rouwen beter werkt.
Een luisterend oor kan jou helpen om emoties echt te doorvoelen en los te laten. Jouw gemiste kindertijd mag erkend worden, het hoeft niet weggestopt. Dit proces vraagt moed en kan onderdeel zijn van een coachtraject. Het maakt je vrijer, voor jezelf én voor de mensen om je heen.
